Grote vragen over (het) leven
De filosofie gaf mij woorden voor de gevoelens waar ik als puber mee rondliep. Terwijl mijn leeftijdsgenootjes met een biertje en een pilletje de golven vermeden en verdoofd de klappen opvingen als ze van hun surfplank afdonderden, had ik enkel moeite met de golven op zich.
Waar waren we mee bezig? Hoe moet ik leven? Wat is leven? En waarom voelt het alsof iedereen maar wat doet en verplicht is het spelletje, dat leven heet, mee te spelen? Het liefst met een glimlach op het gezicht want leven is toch ‘o zo leuk’ en zal koste wat het kost gewaardeerd moeten worden.
Grote vragen over (het) leven
De filosofie gaf mij woorden voor de gevoelens waar ik als puber mee rondliep. Terwijl mijn leeftijdsgenootjes met een biertje en een pilletje de golven vermeden en verdoofd de klappen opvingen als ze van hun surfplank afdonderden, had ik enkel moeite met de golven op zich.
Waar waren we mee bezig? Hoe moet ik leven? Wat is leven? En waarom voelt het alsof iedereen maar wat doet en verplicht is het spelletje, dat leven heet, mee te spelen? Het liefst met een glimlach op het gezicht want leven is toch ‘o zo leuk’ en zal koste wat het kost gewaardeerd moeten worden.
Vallen en opstaan
Het lukt me niet. Surfen is moeilijk. Ik probeer balans te vinden, mee te zwemmen met een golf die precies op het goede moment omslaat. Ik trek de surfplank iets naar me toe, zit binnen enkele seconden op mijn knieën en sta. Ik sta. IK STA!
Maar het leven kan hard zijn. Ze kan plotsklaps je wereld op zijn kop zetten. En daar ga ik al. Ik drink 3 liter zoutwater, maak 2 dubbele salto’s en laat me onder water voortslepen door een onzichtbare stroming. Maar altijd, altijd kom ik weer boven water. Om het opnieuw te proberen. Omdat ik een doorzetter ben, een vechter, een doorgewinterde toegepast filosoof.
Vallen en opstaan
Het lukt me niet. Surfen is moeilijk. Ik probeer balans te vinden, mee te zwemmen met een golf die precies op het goede moment omslaat. Ik trek de surfplank iets naar me toe, zit binnen enkele seconden op mijn knieën en sta. Ik sta. IK STA!
Maar het leven kan hard zijn. Ze kan binnen enkele seconden je wereld op zijn kop zetten. En daar ga ik al. Ik drink 3 liter zoutwater, maak 2 dubbele salto’s en laat me onder water voortslepen door een onzichtbare stroming. Maar altijd, altijd kom ik weer boven water. Om het opnieuw te proberen. Omdat ik een doorzetter ben, een vechter, een doorgewinterde toegepast filosoof.
'Ik heb het toch geprobeerd'
Mijn eigen website
Mijn naam is Bo en ik schrijf en treed op over mijn eigen ervaringen tijdens het surfen, tijdens mijn leven. Neem een kijkje op mijn site en wie weet leren we ooit samen die golven te bedwingen. Het leven wordt er niet makkelijker op, misschien juist wel moeilijker, maar zeg nu zelf:
Is het niet een legendarisch gevoel als je dan uiteindelijk op je surfplank staat, je handen in de lucht steekt en schreeuwt?
De overwinning wordt gevoeld door je cellen die zich vullen met goud geluk om vervolgens met je gezicht plat op het wateroppervlak terecht te komen, je surfplank op je kop te krijgen en met een bebloede neus en een smile van oor tot oor te zeggen: ‘Ik heb het geprobeerd. Ik ben weer ietsje dichterbij gekomen. Ietsje dichter bij het leven – en daarmee ook de dood.’
