Dit artikel heb ik geschreven voor www.viaella.nl

Zuid-Engeland: Een plek bestaande uit glooiende heuvels, weelderige tuinen en pittoreske dorpjes. Samen met je partner kom je na een korte vlucht aan op het vliegveld waar een taxi jullie staat op te wachten. Onderweg kom je langs een groots en imposant landhuis met drie prachtige tuinen en eenmaal bij jullie optrekje vallen de goudgele zandstenen direct op.

Het huisje waar jullie in slapen, met een grote groene deur aan de voorkant, wordt via de binnenkant op de ouderwetse manier vergrendeld. Direct vallen de details je in het oog: Het kleine spiegeltje vol glinsterende diamantjes, het beetje stof in de hoek van de kamer en natuurlijk het zorgvuldig bewerkte houten voetenkastje naast de deur.

Aandachtig ontdekken
Op reis leren we kijken. We leren bewuster leven. Voor even sturen we ook onze automatische piloot op vakantie en openen daarmee letterlijk onze ogen. In bijvoorbeeld de romantische tuin van Bowood House, wandel je door een poort van blauweregen om dat ene verloren madeliefje tussen de rododendrons, magnolia’s en tulpen te zien staan. Omdat je meer open staat voor details, zie je meer en vallen daarmee dingen op die je anders over het hoofd zou hebben gezien.

Het leren kijken op reis, verleren we daarentegen snel als we weer thuis zijn. Het maakt dat de herinnering aan de reis uiteindelijk nog een stukje specialer en mooier wordt. Want waar aandacht gericht gefocust en gestuurd wordt, wordt er meer waargenomen en herinnerd. Ook al klinkt het misschien nog zo logisch: Aandachtig één voorwerp, dorpje, kasteel of schilderij bekijken, laat je meer ‘ervaren’ en ‘zien’ dan dat je van hot naar her racet om je ‘lijst met verwachtingen’ af te vinken.

Het kleine
Het kleine, gedetailleerde en authentieke wordt zichtbaar op reis. Maar alleen als de ogen geopend zijn. Zo vraagt denker Friedrich Nietzsche (1844-1900) zich af hoeveel mensen er niet door onze steden lopen zonder daadwerkelijk iets te zien. Hoeveel toeristen bezoeken de Eiffeltoren, het Colosseum of de Big Ben niet slechts omdat dat ‘hoort’ als je op de aangewezen plek bent?

Wij raden aan om af en toe wat langer op één plek te blijven. Om de haast te verliezen, de rust op te zoeken en te leren van een grote groep experts op dit gebied. Zij verwonderen zich over groot en klein, licht en geluid, kleur en textuur, gevoelens en gedrag. Maar ook zij komen in aanraking met de vanzelfsprekendheid die hoort bij het ouder worden.

Kinderen zijn professionals in verwonderen en op reis kruipen we voor even in hun huid. Om met grote ogen en ingehouden enthousiasme rond te lopen over smalle geplaveide straatjes, oude voorgevels en monumentale herenhuizen te ontdekken en uiteindelijk de dag te eindigen met de voeten in het warme zachte zand.