Een paar dagen weg zonder Snapchat, Instagram, Whatsapp en Facebook in Deventer. Ik houd ontzettend van ironie. Maar ik vond dit iets minder grappig.

Na de zoveelste keer verdwaald te zijn geweest en mijn kaart in gedachten door midden te hebben gescheurd en de wegwijzers helemaal zwart te hebben geschilderd, pakte ik Google Maps erbij.

Er is geen excuus om dat fietsend te doen. Het was wel in één klap een dure ‘paar daagjes weg’.

Politieagent en ook nog model
Het waren ook nog eens twee super knappe agenten. En laat ik nou net geen knap woordje uit kunnen brengen op zo’n moment, aangezien het hele gebeuren een gek soort kortsluiting veroorzaakte.

In mijn hoofd lag ik daar al geboeid op de stoep met een gespeelde ‘O, meneer de agent, wat doet u nu?’

Ik grinniken. ‘Valt er wat te lachen mevrouw?’
‘Uuhh, nee natuurlijk niet. Het is een uiting van… spanning. Ik ben gespannen op dit moment.’

Ik kon bijna geen goedlopende zin mijn mond uitkrijgen. En ik verafschuwde mezelf erom.

Freeze, fight, flight – die laatste twee leken me niet zo handig, dus ja
Waarom kon ik de agenten niet vragen waarom ze me niet kwamen helpen toen ze me mijn kaart weer in mijn zak zagen doen, drie keer gedesoriënteerd zagen omkeren om ten slotte mijn mobiel erbij te pakken?

Ze hadden namelijk net gezegd dat ze me zagen zoeken en vroegen mij nu of ze me konden helpen (NADAT ze dus de bon hadden uitgeschreven).

Er is geen excuus voor fietsen met je telefoon in je handen. Zelfs niet als het vijf meter is op een veilig fietspad zonder tegenliggers en je weer eens verdwaald bent. Ik vind het net zo’n slechte daad als jullie. En nadat ik van de schrik was bekomen en huilend op een stoepje aan het bijkomen was van de spanning, wist ik wat me te doen stond.

Fout
Ik herinnerde mij de post die ik afgelopen week op mijn Instagram account had geplaatst: ‘Je mag bestaan. Onvoorwaardelijk.’ En de uitleg daarbij over pleasers. (In het kort hebben pleasers de neiging om zich aan te passen om maar niet afgewezen te worden. Alsof je alleen gezien wordt, als je zorgt voor anderen. Alsof je alleen gehoord wordt, als je zelf heel veel luistert of werkt of aardig of lief bent. Alsof je alleen mag bestaan, onder voorwaarden.)

Ik maak van fouten het liefst propjes, zo klein mogelijk, om ze vervolgens onder mijn bed te leggen en nooit meer onder dat bed te kijken.

Aardverschuiving
Maar ik ben aan het verhuizen. En bij het verhuizen moet ook het bed mee en alle rotzooi die eronder ligt. Er vindt een verhuizing in mij plaats die ongekend is. En dat zorgt voor stress, spanning en een hele hoop oude troep.

Nu ben ik aan het opruimen en bij dat opruimen hoort verwerking en verwerping. Welke spullen horen nog bij mij? En van welke kan ik voorgoed afstand nemen?

Ik heb besloten mijn ‘fout’ met jullie te delen. Omdat ik op die manier de boete niet onder mijn bed hoef te schuiven. Ik kan ‘m in mijn schriftje plakken met vervelende ervaringen. En dat is het. Of nou ja, mijn fantasie gaat er in mijn dromen goed mee om. ‘O, buurman… uuhh agent… wat doet u nu?’