logo
  • Thuiskomen (home)
  • Bo is me
  • Over Boïsme
  • Overzicht blogs
  • @dichtisme
  • Zoeken

© 2025 Boïsme. All rights reserved

Gedichtjes

Soms lekker simpel, omdat leven al ingewikkeld genoeg is.
Soms lekker ingewikkeld, omdat simpel leven niet altijd mogelijk is.

dichtisme

Volg je me ook op @dichtisme?
Is het leven niet een aaneenschakeling van instapp Is het leven niet een aaneenschakeling van instappen, dobberen, actie ondernemen, kalm toezien, knopen doorhakken, berusten en om die hink-stap-sprongen kunnen glimlachen? #liefdevoortaal #poezie #dichtisme #dichtersvaninstagram #gedichtenvaninstagram #schrijversvaninstagram
We kunnen allemaal van onszelf houden op bepaalde We kunnen allemaal van onszelf houden op bepaalde emotionele, mooie, ontroerende, koesterende momenten. We kunnen allemaal, ook al zijn die momenten soms zeldzaam, rust vinden in ons eigen wezen en volledig oké zijn met dat wat is. De vraag is niet hoe we van onszelf zouden moeten houden. De vraag is of we van onszelf kunnen houden op de momenten dat we dat niet doen. En dit is geen taalspelletje. Ik doel hier op het creëren van een waarnemer in jezelf die vrij is van oordeel over jezelf. Een waarnemer die in liefde kijkt en niets hoeft te veranderen of te herstellen, ook niet dat je het op dit moment even niet zo goed met jezelf kan vinden. De waarnemer weet: dit ben jij óók. Ik vind daar mijn ruimte. Die waarnemer heb je te trainen, sterker te laten worden, ruimte te geven. Dat kun je oefenen door op die momenten dat je samenvalt met jezelf contact met hem te maken. Even te gaan zitten. Niet toe te geven aan de golf van energie die je doet rennen omdat je het gevoel zo lang mogelijk wilt vasthouden, maar juist stil te worden. Sit with it. Voel het. En herhaal voor jezelf dat dit gevoel ook weer weggaat en dat dat oké is. Dat het oké is als dit gevoel verdwijnt. Omdat de waarnemer er altijd zal zijn, ook als je hem niet voelt. En omdat het je leert dat mens-zijn onvolmaakt-zijn is. Sit with it. ❤️ #schrijversvaninstagram #dichtersvaninstagram #dichtersvaninsta #sitwithit #voelen #houvanmij #zelfliefde #liefdevoorjezelf
Ik vind dit zó leuk om te maken 😅 en dat zet d Ik vind dit zó leuk om te maken 😅 en dat zet de boodschap nog wat extra kracht bij. Voor wie het gemist heeft: ik ben op vakantie in Haarlem. Prachtstad! Prachtomgeving! Deze vakantie kijk ik af en toe filmpjes terug uit mijn kindertijd. Mijn 3-, 4-, 5-, 6-jarige zelf: springend van opwinding, kirrend van plezier, roepend om haar dansjes en grapjes te laten zien en horen. Er zit een soort geldingsdrang onder. Een roep om gezien te worden. Gezien worden lijkt steeds vaker een negatieve connotatie te krijgen. We moeten tenslotte alles in onszelf vinden. De ander hebben we zogenaamd niet meer nodig. Erkenning mag niet gezocht worden in andere blikken. We moeten voor onszelf leven, voor onszelf zorgen en voor onszelf werken (nu letterlijk terug te zien in de hoeveelheid zzp’ers en figuurlijk in de intrinsieke motivatie die we ‘moeten’ voelen voor ons werk in plaats van dat werk gewoon zorgt voor brood op de plank, een dak boven ons hoofd en eens in de zoveel tijd een leuke vakantie). Als we niet uitkijken, verwarren we de behoefte om gezien en gehoord te worden (we zijn bij uitstek sociale dieren) met het gevoel afhankelijk te zijn van de erkenning van anderen. Dat is een belangrijk onderscheid. Op de juiste manier onderscheid kunnen maken (én overeenkomsten herkennen) is een essentieel denkgereedschap. Een leuke oefening om dit te trainen (en die ik veel deed met kinderen toen ik werkte als kinderfilosoof): Wat is hetzelfde, en wat is anders? Voorbeeld: Papa en mama Hetzelfde: ze zijn allebei ouder. Anders: ze hebben een ander geslacht. Voor als je ook wil oefenen 😏 - Een tunnel en een grot - Een kerk en een kathedraal - Een klas en een team - Een huilbui en een wolkbreuk 🤓❤️ #extra #persoonlijkeontwikkeling #persoonlijkegroei #zelfontplooiing #dichtersvaninstagram
Gefeliciteerd met je verjaardag bijzonder stukje l Gefeliciteerd met je verjaardag bijzonder stukje leven van mij 💝🎉 Soms hoor je zeggen: ‘Liefde alleen bleek niet genoeg.’ Wij ondervinden het aan den lijve, maar wat zijn we op weg om meer dan liefde te creëren. Met je geduld, je begrip, je zelfreflectie, je bereidheid jezelf onder de loep te nemen terwijl mijn binnenste in therapie voortdurend naar buiten wordt gedragen. Je groeit mee. We doen ons best. We houden van elkaar. Wat ongelooflijk fijn dat je tijdens mijn vakantie een weekendje naar Haarlem kwam. En wat hebben we je verjaardag gevierd 👫🥰 Tot aan de liefde en daar voorbij ✨💫 - - - - - #vakantieHaarlem #couplegoals #liefdesrelatie #visitHaarlem #Oosterplas #jarig #verjaardag #liefdesrelaties
Soms vind ik het makkelijker om hier, in dit Insta Soms vind ik het makkelijker om hier, in dit Instagram-bijschrift, te schrijven dan in mijn eigen schriftje. Alsof andermans ogen mijn woorden pas echt tot leven brengen. Alsof woorden niet vanzelf hun plek vinden in een bepaalde volgorde als ik ze bedenk, maar pas op de juiste plek belanden op het moment dat ze door andere ogen worden aanschouwd. Het lukt me hierdoor niet om te werken aan een bundel, een lang verhaal, een boek, een werk van mijn hand. Ik moet het voor iemand schrijven. Zoals ik in de vele therapieën die ik de afgelopen jaren heb gevolgd mijn dagboek altijd richtte aan mijn psycholoog, therapeut, haptonoom of coach, wie er op dat moment ook maar dichtbij stond. Wiens oog mij verbond met de zachte delen in mezelf en wiens oor oordeelloos wilde luisteren. Brieven aan mezelf lukken in een free write: je timer zetten op bijvoorbeeld twaalf minuten en je pen niet meer van het papier halen. Blijven schrijven, ook als de woorden verdwijnen in niemandsland en het lijkt alsof die losse woorden daardoor net zo goed niet hadden hoeven bestaan. Woorden zijn op zichzelf leeg en hebben altijd andere woorden nodig om opgevuld te raken. Misschien geldt dat ook voor mij. De leegte in mij is te glad om verbinding met mezelf te laten plakken. Ik heb plakkerige mensen nodig. Mensen die willen kleven, kliederen, kloppen, klonteren, dwalen, stralen, glijden, bevrijden. Mensen die blijven. Het betekent dat ik me laat opvullen met de blikken van anderen. Op mijzelf besta ik niet. Op onszelf bestaan we niet. En ik? Ik heb toch nog zo op de late avond wat geschreven, ook al was het hier, in dit veilige, afgekaderde Instagramhokje 😊✍🏼 #eenzaamheid #verbinding #ubuntufilosofie #schrijversvaninstagram #instadichters #dichtersvaninstagram
Soms zit genot ’m niet in het positieve, maar in Soms zit genot ’m niet in het positieve, maar in het uitblijven van het negatieve. Ik heb mezelf daar misschien iets te goed in getraind, waardoor de opmerking “Hopen op het beste dan maar” voor mij klinkt als een vreemde taal die ik wel wil leren spreken, maar waarvan ik geen idee heb hoe. Ik vind het makkelijker om uit te gaan van het ergst denkbare. Of ietsje minder erg dan het ergst denkbare. En soms ietsje minder erg dan minder erg dan het ergst denkbare, maar je snapt wel wat ik bedoel 🤓 Als ik mijn telefoon kwijt ben, kijk ik met grote ogen naar mijn vriend, die dan al begonnen is met zoeken (ik ben eeuwig dankbaar voor zijn eeuwige geduld), terwijl ik me afvraag hoeveel iemand aan mijn telefoon zou kunnen verdienen en waar ik €600 vandaan ga halen om ergens een tweedehands iPhone op de kop te tikken. En mijn foto’s, notities, belangrijke apps, zijn die wel gesynchroniseerd met de Cloud? Wat als iemand mijn Insta hackt, mijn meest persoonlijke, voor-niemands-ogen-bestemde notities leest of mijn ouders oplicht, die als ‘Papa’ en ‘Mama’ in mijn telefoon staan? “Gevonden!” zegt ‘ie triomfantelijk, terwijl ik direct in mijn handen klap van vreugde. “Wat doet je telefoon in hemelsnaam in de wasmand? IN de wasmand?” Glimmende ogen, een genotszuchtige blik en een kus voor de vinder. Ik ben zomaar ineens €600 rijker, mijn diepe zielenroerselen heeft niemand gelezen en mijn ouders is niks misdaan. Zo makkelijk kan dankbaarheid zijn. En natuurlijk snap ik dat het hier eigenlijk gaat om het vermijden van teleurstelling. Van pijn. Moeilijke emoties vóór willen zijn. Maar wie wil dat lezen op het eind? Niemand, tenzij het een beetje onofficieel rijmt. #MetDeGroetenUitHaarlem #vakantieineigenland
Neusgaten vol kamillegeur en theekopjes vol bloeme Neusgaten vol kamillegeur en theekopjes vol bloemen 🌱☀️ - - - - - - - - #dichtersvaninstagram #spokenword #schrijversvaninstagram #liefdevoortaal #instadichters #poezie #gedichten
Ik besloot auditie te doen bij Poetry Circle Haarl Ik besloot auditie te doen bij Poetry Circle Haarlem om elke week spoken word les te volgen. De allereerste les moesten we een kort stukje aan onszelf schrijven met hierin verwerkt wat ons doel was voor de komende tijd. Ik las het vandaag terug: “Er is niet meer dan aanwezig zijn ik ben omdat wij zijn als jullie hier zijn, ben ik er is niet meer nodig misschien een lach, een grapje, wat plezier maar mijn doel is niet meer dan ik of nee wij zijn hier” En wat was ik aanwezig. Wat heb ik gelachen, me verbonden gevoeld en wat hebben we veel plezier gehad. Soms is dat meer dan genoeg en is al het andere bijzaak. Hoe fijn, tof en goed gelukt die bijzaak ook kan zijn 😉🎙️🤓 #themavasthouden #loslaten #poezie #haarlem #poetrycircle #poetrycircle023 #aanwezig #instadichters #dichtersvaninstagram #spokenword #liefdevoortaal #verbinding #boisme
🤍 Ik vind het moeilijk te schuilen bij storm 🤍 Wat een dag 🥰🎙️⚡️Optreden bij De Schuur in Haarlem voor de eindmanifestatie van de Poetry Circle (zie story voor meer foto’s en filmpjes van de dag) Soms vlinder ik vladderend mijn dag door Of vladder ik vlinderend minuten weg Deze vlindertuin is favoriet 🦋 #poetrycircle #poetrycircle023 #poetrycirclenowhere #spokenword #schuilenbijstorm #instadichters #dichtersvaninstagram #dichtersvaninsta #schrijversvaninstagram
Ik verdrink liever in een bad gevuld met eigen tra Ik verdrink liever in een bad gevuld met eigen tranen dan dat ik uitdroog in de leegte van andermans gevoelloosheid 👋🏼 - - - - - #dichtersvaninstagram #byebyezwaaizwaai #oppashond #fossy #picknicken #labradoodle #schrijversvaninstagram #verkiezingen
Sommige mensen zijn niet van het achteruitkijken. Sommige mensen zijn niet van het achteruitkijken. Ze richten zich liever op het nu. Of op de toekomst. Autorijden zonder achteruitkijkspiegel kan, maar geeft je minder overzicht. Autorijden zonder zijspiegels is gevaarlijk. Doe het niet. Kijk terug en houd tegelijkertijd je blik op de weg. En vergeet niet: zing mee met dat favoriete nummer, eet wat lekkers onderweg, and enjoy who you’re travelling with ❤️ #verleden #heden #toekomst
Vanaf het moment dat ik ChatGPT begon te gebruiken Vanaf het moment dat ik ChatGPT begon te gebruiken, vroeg ik me af waarom ik mijn tijd en energie zou steken in het schrijven van rake teksten die tot nadenken stemmen. Op dit moment herken ik veel captions van eenieder die ze door mijn goede vriend Chattie heeft laten schrijven. ChatGPT zit vol patronen en standaardzinnen en voor een brein dat snel verbanden en structuren herkent, is het niet moeilijk ze te doorzien. Maar.. dat gaat veranderen. Is aan het veranderen. AI wordt beter, sneller, origineler. Ik kan me voorstellen dat het straks nauwelijks nog te onderscheiden is van écht geschreven werk. Sterker nog; we stevenen daar nu al op af. Ik ben geen tegenstander van AI-gebruik en het zou ook niet zoveel zin hebben je ertegen te verzetten. Het gaat erom dat het steeds belangrijker wordt onze waarden helder te hebben. Efficiëntie en tijdsbesparing trekken de betekenis uit ons werk. Uit onze zingeving. Het plezier. De trots. Mijn oud-filosofiedocent Jan Bransen vatte dit mooi samen: “De moeite is ook de moeite waard.” Vanaf het moment dat ik ChatGPT begon te gebruiken, vroeg ik me af waarom ik mijn tijd en energie zou steken in het schrijven van rake teksten die tot nadenken stemmen. Mijn antwoord: ik doe het omdat daar mijn ziel en zaligheid ligt. Mijn ziel is niet in AI-woorden te vangen. En de jouwe ook niet 😉❤️ Zielenknuffel 🤍 #zelfexpressie #chatgpt #schrijvenmetchatgpt #AI #dichtersvaninstagram #schrijvers #schrijversvaninstagram #hulpmiddel #hulpmiddelen #liefdevoortaal
💛 Vakantie Utrecht 💛 Wat waren we sociaal, 💛 Vakantie Utrecht 💛 Wat waren we sociaal, wat hadden we lekker weer, wat lag je er mooi bij ☀️ - Je neemt ‘t mee onder de douche, tijdens dat uitzonderlijk lekkere ontbijtje buitenshuis, mee in de kroeg en op het gras, met een geblokt kleedje, goed gezelschap en wat vulzaam fruit. Je neemt ‘t mee overal waar je gaat en ook al voelt het soms of je de taal van gezondheid niet meer verstaat, met naar binnen gerichte, trotse ogen ziet ze hoe ze zichzelf door het leven dat ze leidt heenslaat. Voor de weemoedige ziel kan het leven soms voelen alsof het door de strot wordt geduwd maar soms, soms is het best goed te verteren. 💛 Tot ziens Uutje, tot snel 💛
❤️ ❤️
Ik schreef al in mijn stories dat ik een kleine gu Ik schreef al in mijn stories dat ik een kleine guilty pleasure heb: Lang leve de liefde. De ongemakkelijkheid, de beginnende kriebels, de eerste kus.. 🙈 maar vooral ook wat er onder die oppervlakte speelt. Hoe hechting, verlangen, angst en ervaringen met exen bij de pas gematchte stellen aan tafel zitten en meedoen in het spel van de liefde. Relatiedynamiek fascineert me. We willen nabijheid en tegelijk zijn we bang dat diezelfde nabijheid ons zal overspoelen. We willen kwetsbaar mogen zijn, maar niet direct, want traumadumping is bij uitstek een teken van onveilige hechting. We willen onszelf kunnen zijn, maar zoeken als we iemand leuk vinden voortdurend naar manieren om die versie van onszelf te laten zien die het beste bij de ander aansluit. We willen wel durven vertrouwen maar geven ons hart slechts één keer uit handen, daarna houden we altijd een deel ervan achter (diezelfde hand). Ik heb geen tv thuis, dus ik kijk mijn guilty pleasure zelden. Maar hier op vakantie in mijn mooie Utrecht, met een tv aan de muur, kijk ik stiekem naar de hoop van mensen die de liefde durven te proberen. Omdat ze zichzelf nog niet hebben opgegeven ❤️
3x gedrag 👊🏼 Je leert wie mensen zijn door 3x gedrag 👊🏼 Je leert wie mensen zijn door te kijken naar hun gedrag. Niet wat ze zeggen, maar hoe ze zich gedragen geeft een inkijkje in met wie je te maken hebt. Laat de ander tonen wie ze zijn. Dat motto zou ik wel wat meer willen kunnen omarmen. Ik leef zelf vaak vanuit de bril dat iemand zich niet los van mij op een bepaalde manier kan gedragen. Ik ben onderdeel van het gedrag van de ander. Ik kan de ander alleen leren kennen met mij erbij. De ander ís dus niet gewoon zo, de ander ís zo, als ik erbij ben. Zonder de onderlinge dynamiek, kun je de ander niet los observeren. Als ik er niet bij ben, kan ik slechts via derden mijn beeld van iemand vormen of bijstellen. En zelfs dat beeld zegt vooral iets over hoe de ander was, in hún aanwezigheid. Haha, volg je me nog? Ik houd hier echt van 😳😂😅 Wat ik zie, is niet wie de ander is. En om de ander zichzelf te kunnen laten tonen (of dat mij nu wel of niet aanspreekt), zal ik de ander niet voortdurend als spiegel, projectie of in relatie met mij moeten zien, maar ook als een verschijning op zichzelf. Laat de ander tonen wie ze zijn. Laat mij tonen wie ik ben. - - - - - - - #identiteit #relaties #dichtersvaninstagram #schrijversvaninstagram #gedichten #gedragspatronen #gedrag #motto #bedrog #levensfilosofie #levenskunst #filosofischeflow
‘Houd je nog van hem?’ vraagt zijn psycholoog. ‘Houd je nog van hem?’ vraagt zijn psycholoog. Verkeerde vraag, denk ik. ‘Kijk,’ zeg ik. ‘Kijk,’ zeg ik als ik wil dat de ander zijn spanningsboog nog iets oprekt en zich voorbereidt op een stortvloed aan woorden uit mijn mond. Ik zit hier bij zijn psycholoog, zonder hem, en voel de scheuren aan de binnenkant van mijn lichaam. Ik merk hoe ik mijn woorden te zorgvuldig kies, hoe mijn loyaliteitsgevoel me mijn vrijheid ontneemt om mijn zorgen te uiten. Mijn ikken schreeuwen door elkaar om gehoord te worden en mijn diepe zuchten verraden een te lang ingehouden adem. ‘Kijk, liefde is voor mij niet zo zwart-wit als deze vraag doet vermoeden. Ik zal, zo lang ik adem, van hem houden. En het liefst nog langer. Ook als we besluiten uit elkaar te gaan, is mijn liefde voor wat er was niet ineens verdwenen. En ik kan de liefde voor wat er was niet loskoppelen van wat is.’ Niet hoorbare maar wel voelbare zucht. ‘Dus ja, ik houd van hem. Nee, dat zegt niets over wat je met je vraag probeert te verduidelijken.’ Ze glimlacht. Mensen glimlachen vaak nadat ik mijn monologen met ‘kijk’ ben begonnen. ‘Dat is een andere en warme manier om naar liefde te kijken. Laat ik het anders zeggen: Ben je bereid samen met hem en een therapeut in gesprek te gaan?’ ‘Ja.’ Ze heeft het door: voor simpele, korte antwoorden heb je mij concrete, praktische vragen te stellen die niet uit lagen emotioneel leven bestaan. We gaan in gesprek. Met liefde. Want die verdwijnt voor jou nooit ❤️
Voor de mama’s ❤️ En in het bijzonder voor Voor de mama’s ❤️ En in het bijzonder voor de mijne 😌 #fijnemamadag #moederdag #fijnemoederdag #gedichtjes #dichtersvaninstagram #dichtersopinstam
‘Soms heb je te huilen omdat anderen niet kunnen ‘Soms heb je te huilen omdat anderen niet kunnen huilen,’ zei een vriendin tegen me, en daar ging ik: een stortvloed kreeg eindelijk toestemming om zich los te rukken uit een binnenzee vanachter mijn oogkassen. Ik verwerk het leven in dromen, in tranen, in het geschreven woord en in verruimende gesprekken met de ander. Soms voelen die tranen als te veel, omdat ik bang ben voor het oordeel van de ander. Bang om als emotioneel labiel te worden weggezet. Maar misschien is het oké om aan mezelf toe te geven dat ik een diep voelend, emotioneel wezen ben. In een voortdurende gezondheidsstrijd met mezelf houd ik mijn gevoelens dichtbij. Ik heb lange tijd emoties onderdrukt en niet willen voelen. Het is veiliger om niet te voelen dan overweldigd te worden door de machteloosheid die moeilijke gevoelens kunnen oproepen. Als de situatie niet te veranderen is, kiest het lichaam zijn eigen overlevingsroute. Dat niet-voelen is vele malen vermoeiender dan drijven in mijn eigen bad van tranen. Een strandbal onder water proberen te houden kost kracht, maar als je hem gebruikt als dobber, houd je energie over. Wie heeft er zin om de hemel aan te tikken? Houd mijn hand vast en ik neem je mee, maar schrik niet, ik huil voor twee 😉🩵
Uit de niet-zo-oude-doos. 3 jaar geleden begon ik Uit de niet-zo-oude-doos. 3 jaar geleden begon ik mijn @dichtisme te delen met mijn ‘mannequins’. Ik zou het nu weer totaal anders verwoorden maar de boodschap is nog steeds raak: het is oké om soms gewoon te zijn. Binnen kaders te vallen. Binnen de norm. Je hoeft niet iedere dag zelf de slingers op te hangen voor een of ander uitbundig, exclusief feestje. Niet al die Insta foto’s die kleurig, gezellig en opgetogen zijn of een #blessed ondertoon dragen, voelen voor de persoon in kwestie ook zo. Onder vele hoogtepunten hier op Insta, gaan dieptepunten aan gevoelens schuil. Ook als jij jezelf onzichtbaar acht, zie ik je helder. En als je denkt niets te zijn, vertel ik je dat je alles voor me betekent 🩷❤️🧡💛💚🩵💙💜
Soms borduur ik voort op een eerdere zin of tekst Soms borduur ik voort op een eerdere zin of tekst die ik schreef. Ik trek het idee los van de woorden en creëer er nieuwe taal omheen. Soms zien we iets in de ander wat de ander (nog) niet kan waarnemen. En soms worden we verliefd op wat de ander zou kunnen zijn - niet op wie die op dit moment is. ❤️
Volg mij op Instagram

 

© 2025 Boïsme. All rights reserved

Privacy Preference Center

Privacy Preferences