*Het was fijn
je te ontvouwen
en in een klein moment van tijd
van je te hebben
mogen houden *

Er zijn mensen die komen en gaan. Ik heb liever mensen die komen en blijven. Ik heb liever dat ik onderdeel mag zijn van het bestaan van de mooie ander en zij onderdeel zijn van de mijne.

Maar dat gaat niet. Niet altijd. Het liefst zou ik de hele wereld in het borstzakje van mijn spijkerjack stoppen. Precies daar waar mijn kloppend hart het best te voelen is. Omdat er zoveel liefde te geven is. Omdat er zoveel behoefte aan liefde is.

Hoort bij diezelfde liefde ook niet het besef dat zij er kan zijn in fysieke en digitale afwezigheid? Dat afscheid geen keerzijde is van liefde maar een onderdeel ervan? Dat er tussen het komen en gaan in, waardevolle geluksmomentjes tussen mensen ontstaan.

De relatie (in wat voor vorm ook) hoeft dan niet per se duurzaam te zijn, want dat duurzame geluk ligt in het herinneren van de ervaring. In het opvullen van jouw bezielde en verbonden mens-zijn.

Sommige mensen komen en gaan, maar wat was het fijn om in dat kleine moment van tijd van je te hebben mogen houden ❤️