Tijdens mijn studie Toegepaste Filosofie (2016) waren er -ismes. Oneindig veel -ismes. Overal plakte mijn leraar -isme achter om een breed scala aan ideologieën, concepten en stromingen aan te duiden.

Ik zag al snel door de bomen het bos niet meer en stond in mijn eerste jaar bekend als de studente met haar 'moeilijk-woordenboekje'. Monisme, dualisme, deïsme, imperialisme, monotheïsme, pantheïsme, postmodernisme, nihilisme, marxisme, consequentialisme, mercantilisme: de lijst is oneindig.

Ik opperde er al snel een nieuwe aan toe te voegen: Het Boïsme. Later, als ik dan rijk en beroemd was, zouden slimme studenten hun hoofdjes breken op de betekenis ervan, en zou ik, achteroverleunend op mijn decadente sofa, een boek schrijven dat zó moeilijk en vol filosofisch jargon zou zitten dat niemand er iets van zou begrijpen — zoals zoveel filosofen vóór mij deden ;).

"Jezelf laten zien is het meest enge en het meest kwetsbare wat je kunt doen. In die kwetsbaarheid is @dichtisme ontstaan."

Zelfexpressie en autonomie waren de sleutelwoorden tijdens mijn lange traject psycho- en traumatherapie nadat ik begin 2022 thuis kwam te zitten met een evenwichtsstoornis. Ik had net een jaar een baan als kinderfilosoof en moest alles wat ik dacht te kunnen en te weten, herzien.

Ik startte een Instagramaccount @dichtisme en dit bleek mijn grote houvast bij het thema zelfexpressie. Al die vreemde mensen die mij op Instagram volgden omdat ik dingen schreef die hen aanspraken en omdat ik gewoon mijn gekke zelf was, vormden een begin met het oefenen in dat gekke zelf zijn.

Dat is eng. Dat is kwetsbaar. We zijn met name bang onszelf te zijn omdat anderen wellicht over ons zullen oordelen. We wijzen vervolgens onszelf af, nog voordat de ander de kans daartoe heeft gekregen.

Ik ben Bo, een organisch wezen dat zichzelf moeilijk in woorden kan vangen. Ik ervaar het leven intens, ben zeer gesteld op de filosofie en zoek voortdurend naar manieren om verschillende onderdelen in mij te voeden (creabeabo, theaterbo, spiriwiribo, liefdesbo en filosobo). Ik geniet het allermeest als ik mij kan en mag uiten en verbinden.

Ik vlieg en val te pletter, huil en richt mij op het enige wat er dan nog is: mijn adem.

Ik ben Bo, ik ben van alles wat en veel ook niet. Daar heb ik het in dit leven mee te doen.

Joe!

Lees ook: Bo is me