Om te beginnen, moeten vrouwen worden bevrijd van andere vrouwen
De trein rijdt. Ik wil mijn boek pakken als er drie vrouwen naast me komen zitten. In de coupé is het rustig en de vrouwen raken in een verhit gesprek. De vrouw rechts van mij heeft het over #Metoo terwijl ze met haar ogen rolt. ‘Heel goed dat deze vrouwen nu erkenning krijgen maar kom op, hadden ze niet wat assertiever kunnen zijn?’ De vrouw tegenover haar knikt en zegt: ‘Vrouwen moeten eens leren nee zeggen. Dat zou al zoveel ellende schelen. De derde vrouw hoort het even aan terwijl ze uit het raam staart. Als ze begint te praten hoor je de desinteresse samensmelten met het geluid dat ze produceert. ‘Zullen we het ergens anders over hebben? Ik ben zo moe van dat hele #Metoo gedoe, van het hele feministengedoe. Dat hebben we toch allemaal al gehad? Die jaren liggen nu wel achter ons.’
Op dat moment zit ik rechtop in mijn stoel. De trein rijdt stug door terwijl er iemand aan de noodrem had moeten trekken. Dat vrouwen de schuld leggen bij slachtoffers in plaats van bij daders, zoals veel gebeurt bij de #Metoo discussie, is al erg genoeg. Maar deze vrouw, die als laatste aan het woord was, deze vrouw is het probleem. Het probleem van de vooruitgang, van de emancipatie van de vrouw en van het seksisme waar onze maatschappij nog vol mee zit.
We zijn moe
Het feminisme loopt spaak. Het woord zelf heeft een negatieve lading en wordt vaak geassocieerd met mannenhaters, seksueel gefrustreerde kutjes of jonge vrouwen die niks beters met hun leven kunnen doen. Je hoort het gezucht, het gesteun en gekreun van vrouwen als je over feminisme begint, over de onderdrukte positie van de vrouw in deze maatschappij. Je ziet ze met hun ogen rollen en je voelt de minachting omdat zij daarboven staan. Zij zijn deze ‘fase’ voorbij. Het feminisme kennen we nu wel: de vrouw kan studeren, carrière maken, huismoeder worden of juist niet. Ze kan kiezen met wie ze wilt trouwen, waar ze naar toe wilt op vakantie en met wie. Vrouwen hebben het in onze maatschappij helemaal niet slecht, dus wat zeuren we nou?
We zijn moe. Moe van het woord feminisme, het vechten voor de rechten van de vrouw en van vrouwen zelf. Slaap lekker, want ik ben ook moe. Moe van het feit dat meiden terug worden gestuurd naar huis om een shirt aan te trekken met mouwen want anders zal het de mannelijke helft te veel ‘afleiden’. Moe omdat jonge dames tijdens hun seksuele experimentele fase soms een pikante foto maken en doorsturen en zij zelf gezien worden als de dader. Ik ben ook moe. Maar in plaats van cynisch te worden of in slaap te vallen, is onderzoeken ook nog een optie. En in dat onderzoek moeten vrouwen eerst bevrijd worden van andere vrouwen zodat we verder kunnen met een maatschappij waarbij gelijkwaardigheid tussen de twee seksen nog hoger in het vaandel staat dan nu het geval is.
Verder lezen? Hier vind je Deel 2:
Vrouwen moeten eerst worden bevrijd van andere vrouwen
Dit artikel is ook gepubliceerd in Phronèsis Magazine
Om te beginnen, moeten vrouwen worden bevrijd van andere vrouwen
De trein rijdt. Ik wil mijn boek pakken als er drie vrouwen naast me komen zitten. In de coupé is het rustig en de vrouwen raken in een verhit gesprek. De vrouw rechts van mij heeft het over #Metoo terwijl ze met haar ogen rolt. ‘Heel goed dat deze vrouwen nu erkenning krijgen maar kom op, hadden ze niet wat assertiever kunnen zijn?’
De vrouw tegenover haar knikt en zegt: ‘Vrouwen moeten eens leren nee zeggen. Dat zou al zoveel ellende schelen. De derde vrouw hoort het even aan terwijl ze uit het raam staart. Als ze begint te praten hoor je de desinteresse samensmelten met het geluid dat ze produceert.
‘Zullen we het ergens anders over hebben? Ik ben zo moe van dat hele #Metoo gedoe, van het hele feministengedoe. Dat hebben we toch allemaal al gehad? Die jaren liggen nu wel achter ons.’
Op dat moment zit ik rechtop in mijn stoel. De trein rijdt stug door terwijl er iemand aan de noodrem had moeten trekken. Dat vrouwen de schuld leggen bij slachtoffers in plaats van bij daders, zoals veel gebeurt bij de #Metoo discussie, is al erg genoeg.
Maar deze vrouw, die als laatste aan het woord was, deze vrouw is het probleem. Het probleem van de vooruitgang, van de emancipatie van de vrouw en van het seksisme waar onze maatschappij nog vol mee zit.
We zijn moe
Het feminisme loopt spaak. Het woord zelf heeft een negatieve lading en wordt vaak geassocieerd met mannenhaters, seksueel gefrustreerde kutjes of jonge vrouwen die niks beters met hun leven kunnen doen.
Je hoort het gezucht, het gesteun en gekreun van vrouwen als je over feminisme begint, over de onderdrukte positie van de vrouw in deze maatschappij. Je ziet ze met hun ogen rollen en je voelt de minachting omdat zij daarboven staan. Zij zijn deze ‘fase’ voorbij.
Het feminisme kennen we nu wel: de vrouw kan studeren, carrière maken, huismoeder worden of juist niet. Ze kan kiezen met wie ze wilt trouwen, waar ze naar toe wilt op vakantie en met wie. Vrouwen hebben het in onze maatschappij helemaal niet slecht, dus wat zeuren we nou?
We zijn moe. Moe van het woord feminisme, het vechten voor de rechten van de vrouw en van vrouwen zelf. Slaap lekker, want ik ben ook moe. Moe van het feit dat meiden terug worden gestuurd naar huis om een shirt aan te trekken met mouwen want anders zal het de mannelijke helft te veel ‘afleiden’. Moe omdat jonge dames tijdens hun seksuele experimentele fase soms een pikante foto maken en doorsturen en zij zelf gezien worden als de dader. Ik ben ook moe.
Maar in plaats van cynisch te worden of in slaap te vallen, is onderzoeken ook nog een optie. En in dat onderzoek moeten vrouwen eerst bevrijd worden van andere vrouwen zodat we verder kunnen met een maatschappij waarbij gelijkwaardigheid tussen de twee seksen nog hoger in het vaandel staat dan nu het geval is.
Verder lezen? Hier vind je Deel 2:
Vrouwen moeten eerst worden bevrijd van andere vrouwen
Dit artikel is ook gepubliceerd in Phronèsis Magazine