Leermomenten op mijn zelf-georganiseerde stilte-retraite met een knipoog

Een stilte-retraite, dat wilde ik al een tijdje doen. Nu is het een duur grapje en beschik ik op dit moment even niet over de financiële middelen voor dat soort grapjes. Daarom organiseerde ik het zelf! En ik kan natuurlijk moeilijk niet meedoen met onze doorgeslagen evaluatiecultuur. Hier alvast een voorproefje over wat ik allemaal leerde!

Op dag 1 leerde ik open te staan voor wat komt en knoopte de buurman een praatje met mij aan en babbelde ik gezellig terug.

Ik had natuurlijk een bordje om mijn nek kunnen hangen met ‘Ik ben vandaag stil (en aankomende 7 dagen ook)’, maar na een aantal uur stil te zijn geweest voelde het als een enorm voorrecht om te mogen spreken. Voordat ik dan ook terug sprak schraapte ik even mijn keel en slaakte een gilletje toen mijn stembanden na al die tijd nog prachtig geluid produceerde.

Op dag 2 kwam ik erachter dat om 6.00 anderhalf uur een rondje lopen gekkenwerk is. Ik kroop om 8.00 mooi mijn bed weer in en sliep door tot 10.30. Goedendag zeg.

Op dag 3 huilde ik mijn troebel geworden bloed weer helderrood.

Op dag 4 leerde ik dat een vaatwasser geen overbodige luxe is.
En een nagelknipper ook niet.

Op dag 5 zag ik in dat er geen verschil zat in lopen in de regen tijdens een stilte-retraite of lopen in de regen zonder stilte-retraite.

Op dag 6 leerde ik niks. Alhoewel ik leerde dat het heerlijk was om niks te leren.

Op dag 7 leerde ik: Oost, West, Thuis, Best. Terug naar mijn spulletjes, mijn maatje en mijn nijntjes.

P.s.
Ik leerde natuurlijk wel meer.
– Namelijk dat ik dingen verwachtte zonder verwachtingen te hebben. Het verschil tussen iets weten en het ervaren of beleven. (Lees dit blog hier.)
– Ik kwam erachter dat ik minder goed voor mezelf moet zorgen. (Lees dit blog hier.)
– Ik had 5 dagen nodig, om 2 dagen echt in stilte te kunnen zijn. (Lees dit blog hier.)