Tijdens mijn zelf-georganiseerde stilte-retraite worstelde ik vijf dagen lang met onrust. Onrust. Onrust. Onrust. Ik snapte er niks van, zo kende ik mezelf niet. Wat gebeurde er in mij, los van de verwachtingen die ik op dag 3 in kaart had weten te brengen (lees dat in dit blog).

Onrust. Onbegrip. Somberheid.

Stop
Tot dag 5. Ik pakte mijn lievelingspen (ik had 4 balpennen mee maar deze schrijft gewoon echt het beste) en ik bracht wat structuur aan. Als ik mijn struggles in een blog zou moeten gieten, waar was ik dan mee bezig? Begin, midden, eind. Wat zat me dwars?

Ik vond geen rust in meditatie, geen rust in lezen, geen rust in emoties uiten en geen rust in schrijven.

De rust die ik dacht vanbuiten nodig te hebben, bleek niet ook naar binnen te willen slaan. In tegendeel, toen de ogen naar binnen draaide zagen ze niks wat ze niet al eerder hadden gezien: een wervelwind van gedachten, angsten, frustratie en perfectionisme (mijn blog over perfectionisme tijdens mijn stilte-retraite lees je hier).

5 + 2 dagen
Ik bleek 5 dagen nodig te hebben om erachter te komen dat er 3 dingen waren die mij bezig hielden en niet tegelijkertijd konden worden uitgevoerd. Kortom: er liepen redenen waarom ik hier alleen zat te wezen door elkaar.

1. Als eerste had ik bedacht dat ik zou beginnen met lezen in een boek dat erop gericht is verdrongen emoties te doorgronden en je hele ziektebeeld in kaart te brengen om eventuele psychologische oorzaken op te kunnen sporen. Het leek me de uitgelezen kans om met mezelf aan de slag te gaan en mijn emoties vrijuit te kunnen laten stromen.

2. Mijn impliciete, niet helder gemaakte tweede doel was dat ik weer wilde ervaren een aantal dagen volledig oké te zijn met mezelf. In het alleen zijn kom ik er vaak achter hoe graag ik in dit lichaam en hoofd ben. Dat ik het zo fijn vind om mij te zijn en dat we samen lekker op avontuur gaan, zoals afgelopen zomer in Deventer.

3. Mijn derde idee was rust en stilte creëren in een huisje alleen voor mij. Stilte-oefeningen en meditaties doen zoals tijdens een stilte-retraite wordt gedaan om na te denken, te bezinnen en helemaal niks te hoeven doen of te verwachten. Een reset voor de mind.

Tegenstrijdige intenties
Zoals je niet op een mooie zomerdag even lekker kan zwemmen zonder nat te worden, zo kon ik mij niet verdiepen in mijn eigen verdrongen emoties via een werkboek, filmpjes, geluidsopnames en loskomende emoties en tegelijkertijd niks doen, niks hoeven, de stilte vinden en bezinnen.

Ik had er 5 dagen voor nodig om dat uit te dokteren, maar hé, voor de eerste keer zelf zo’n stilte-retraite organiseren is blijkbaar een kunst op zich.

Ik slaagde met vlag en wimpel want twee halve dagen in volledige stilte, bleken meer dan genoeg 🙂